Donderdag 25 juni

Het is alweer donderdag, pff wat gaat de week weer snel!

Eerst even terug naar gisteren. Ik stond op met een paar benen die ongeveer aanvoelden alsof de sneltrein Amersfoort-Amsterdam er in volle vaart overheen was gereden. Niet echt goed dus.

Nog even getwijfeld over wat ik zou doen, maar kwam er al snel achter dat een rustige training van ongeveer een uurtje vandaag het maximaal haalbare was.

Dat dan ook maar gedaan, en verder de dag rustig in de buurt van het appartement doorgebracht.

Dat dagje ontspanning heeft me wel goed gedaan, want vandaag voelen mijn benen weer prima. Ik besluit vooraf niet te veel te plannen wat betreft de route en de afstand, maar gewoon op gevoel te gaan lopen.

Eenmaal op weg voelen de benen weer vertrouwd, en na een kilometer of 5 besluit ik een pad te nemen wat mij (volgens de wegwijzerbordjes, en inmiddels wetende waar de diverse Almen en Dalen zich ten opzichte van elkaar bevinden) via een stukje Tülfener Alm naar het Voltertal zou moeten brengen.

Ik beland na een kleine kilometer op een soort van eindpunt waar een grote uitkijktoren staat. Hm, dat is niet wat ik had verwacht… Kan ik niet nog ergens anders heen?

Oh, ja, daar staat weer een bordje met Voldertal, maar dat wijst wel naar een soort van trailpad wat mij gelijk doet denken aan de bekende routes door de Ardennen (erg technisch). Ik besluit de gok maar te wagen en het pad in te lopen.

Al direct zie ik dat mijn conclusie juist was. Dit is een supermooi, maar ook supertechnisch pad!

Het gaat hier strak naar beneden door rotspartijen en boomwortels, langs afgronden en stukjes waar ze gelukkig een kabel hebben neergehangen, omdat je er anders echt niet langs komt!

Na zo’n 20 minuten kom ik aan bij een soort van grot, waar men besloten heeft een Mariabeeldje neer te zetten als steun voor onwetende touristen zoals ik, om ze zo de kracht te geven om door te gaan en uiteindelijk “ergens” uit te komen…

Verder gaat het over dit supermooie, maar wel gevaarlijke pad!

Wel goed uitkijken dus….

Uiteindelijk bereik ik weer een doorgaande weg zoals ik ze wel meer gezien heb. Onverhard, maar wel egaal en breed. Ik begin weer te rennen en kom al snel op een kruising die ik ken van één van de vorige dagen. Dit is het Voldertal, ik ben dus goed gelopen, en heb een mooi nieuw stukje route gevonden.

Een stukje loop ik over dit brede pad, en besluit de route naar de Voldertalhütte te volgen. Eens kijken waar dat uit gaat komen.

Ik loop nu over een smaller pad, waar ik wederom optimaal kan genieten van het mooie landschap!

Na een tijdje kom ik bij de Hütte.

Ik besluit om hier niet te gaan zitten en rusten. De benen voelen nog goed, en ik heb door het nemen van het technische pad nog niet heel veel kilometers kunnen afleggen. Maar even verder lopen dus!

Het pad wordt verderop steeds smaller, maar ook steeds mooier. Ik loop nu langs een beekje.

Nog verderop wordt het pad weer smaller, ik moet langs en over een paar hekken heen.

Totdat uiteindelijk het pad helemaal weg is, en ik geen andere mogelijkheid meer zie dan om te draaien, en een stukje terug te lopen.

Wat verderop kan ik de bergbeek oversteken, en zou ik uit moeten komen op het pad waar ik de eerste dag ook op de terugweg langs ben gekomen.

Bij de oversteekplaats besluit ik even te gaan rusten, en mijn meegenomen boterhammen op te eten.

Daarna loop ik weer verder en kom ik inderdaad uit op het pad waar ik verwacht had uit te komen.

Ik bereken ongeveer de afstand tot Tulfes, en besluit dat het vandaag een 30km tochtje gaat worden.

Een klein stukje bergop, en daarna in een rechte afdaling terug naar Tülfes!

Daar kom ik zeer tevreden aan. Een supermooie tocht gelopen, niet snel, maar mijn benen voelen nog aan alsof ze niet eens in beweging zijn geweest. Dat is het goede gevoel weer.

Morgen maar eens zien wat er gebeurt als ik die beentjes eens serieus ga testen…..