Tulfes 2012 – 28 juni

Vanmorgen relaxed opgestaan, en ja, de wat minder inspannende dag van gisteren heeft
me goed gedaan.

Ik voelde me lekker fit, wel wat spierpijn maar dan wel van het soort dat je er na
een paar kilometer weer uit kunt lopen.
Na een ontspannen ontbijt, en wederom even achter m’n laptop te hebben gezeten, ging
ik rond half 10 maar weer eens op weg voor een tocht die nu toch echt minimaal 30km
lang moest worden!

Ik besloot om hetzelfde stuk van ruim 10km, wat ik de dag ervoor ook had gelopen, wederom naar boven te gaan.

Voor m’n gevoel ging het nog niet echt snel, en ik baalde een beetje omdat ik niet
alles hardlopend (lees: de hardloopbeweging maken maar dan wel heel langzaam) kon
afleggen.

Dit gevoel werd echter minder toen ik na een kilometer of 7, waar een deel van de
klim echt heel zwaar werd, al wandelend een zwaar zwetende mountainbiker voorbij
liep.

Ok, waarschijnlijk had de man niet zo’n goede conditie (dacht ik).

Echter een niet al te lang stukje verder wandelde ik biker nummer 2 voorbij (voelde
me nu een beetje trots worden),  en toen ik in de volgende 3 kilometer al wandelend
en hier en daar een stukje hardlopend, biker nr. 3, 4, 5 en 6 voorbij ging, begon
ik te beseffen dat het misschien wel een wat heel stijl bergje was…..

Na 10km kwam ik weer op het punt waar ik 2 dagen daarvoor richting de Hutte was
gelopen. Deze keer besloot ik een andere afslag te nemen, en eens te kijken wat
me nu te wachten zou staan….

Al snel kwam ik langs het echt hoogste ski-lift station van deze regio, en zag tot
mijn verbazing dat daar 2 mannen vrolijk zonder enige hoogtevrees aan het werk waren.
Je moet het maar durven..

Ook aan deze zijde van de berg werd het pad al snel een paadje, en nog even later
gewoon een wat minder begroeid deel op een stijle helling. Wel was het wat minder
rotsachtig dan de route van een paar dagen eerder.

Wederom werd ik verrast door de meest fantastische panorama uitzichten, echt weer
ouderwets genieten!!

Vanaf dit punt begon ik langzaam te dalen in de richting waarvan ik het vermoeden
had dat daar het dorpje Tulfus zou liggen.

Nu is het, zelfs voor mensen met een oriëntatievermogen zoals ik, nog redelijk
simpel in te schatten welke richting je uitloopt, zolang je maar redelijk boven
in de bergen bent!

Na een tijdje had ik de boomgrens alweer bereikt.

Ik daalde sneller dan verwacht richting Tulfes, en besloot (om de kilometers toch
vol te maken) om nog een extra afslag te nemen.

Dit was een goede keuze, ik liep op een zandpad wat steeds smaller werd, en
uiteindelijk zelfs zo ongeveer verdween.
Ongeveer, want ik kon nog langs een stroompje omhoog lopen, en besloot, nieuwsgierig
als ik was, maar eens te kijken waar deze route zou eindigen.

Helaas verdwenen al snel de laatste signalen dat er iets van een pad was, en ik
besloot om dan maar weer om te keren en gewoon weer verder te gaan afdalen.
Wel een mooi gezicht was de schaapskooi die plompverloren op een helling geplaatst
was, en waarvan ik het vermoeden had, dat hier 2 x per jaar iemand iets van
onderhoud aan schuur en dier probeerde te doen.

Ik liep verder door, en kwam aan bij het Mittelstation van de skilift.

Toch nog eerder en met minder kilometers dan ik had verwacht kwam ik alweer
dicht in de buurt van Tulfes.

Ik besloot nog een kleine omweg te maken langs een pad, waarvan ik het plan had
om daar de volgende dag m’n laatste lange training te beginnen.

Het was een goede keuze, na een paar kilometer door een goed begaanbaar bospad
kwam ik door een stukje prachtige natuur, en liep ik langs een kolkende rivier.

Omdat ik nu wel redelijk m’n kilometers had gemaakt besloot ik om te draaien en
terug richting Tulfes te lopen.

Ow, kijk, nog een leuk paadje, en dat gaat ook richting Tulfes, nou dat gaan we
dan maar eens proberen….

Dat was een behoorlijke misrekening, het net ontdekte pad draaide weliswaar in
de richting van Tulfes, maar toen ik op een wat minder begroeid stukje aankwam
zag ik dat het wat verderop precies de verkeerde kant opdraaide, waardoor ik op
een drukke weg een paar kilometer terug zou uitkomen.

Das geen goed idee dus.

Dan maar een heeeeel klein zandpaadje inslaan en de berg omhoog klimmen, dan zou
ik in theorie weer op de bekende weg naar Tulfus uit moeten komen.

Het kleine zandpad veranderde echter al snel in een zandspoor, om even later
helemaal te verdwijnen.

Dan maar door de struiken en varens recht naar boven lopen, dan zou er toch ook
wat moeten komen wat op een weg leek…

En gelukkig, na een paar honderd meter recht omhoog kwam ik op een wat bredere
weg uit, die me rechtstreeks naar Tulfes bracht.
Na bijna 4 uur en ruim 35km keerde ik tevreden terug in m’n appartement!