Tulfes 2012 – Dinsdag 26 juni

Vandaag was de planning simpel: een tocht van +/- 50km maken door de Bergen, waarbij het niet van belang was hoe snel het zou gaan, dus een gemiddelde van ongeveer 7km per uur zou wel moeten kunnen. Hoe anders kan het lopen…

Om 07.00 klaar wakker na een lange nacht diep geslapen te hebben, heel relaxed ontbeten, koffie gedronken beetje internet over gesurft, en vervolgens iets over 09.00 vertrokken voor een tochtje door de alpen.

Al na 200 meter wijzigden mijn oorspronkelijke plannen om het stuk van gisteravond te gaan lopen en dan vervolgens die weg af te lopen voor zover mogelijk. Ik zag namelijk een bospad wat ongeveer dezelfde weg omhoog leek te gaan  als de verharde weg die ik in eerste instantie in wilde slaan.

Het leek een mooi en goed begaanbaar pad, dus ik ging vol goede moed op weg.

Na een tijdje dit pad gevolgd te hebben hield het ineens op, althans het ging over in een smal bospaadje, wat ongeveer recht omhoog leek te gaan. Even twijfelde ik, maar ach, het was een ontdekkingstocht, dus waarom zou ik het pad niet uitproberen om te zien waar ik uit zou komen….

Het bleek een steeds smaller wordend pad, wat op een gegeven moment geheel leek te verdwijnen. Op de gok liep ik door het bos naar boven, richting een plek een stukje verder en hoger, waar opvallend veel zon leek te schijnen (misschien dat ik daar de weg weer zou vinden). Teruglopen vond ik nog steeds geen optie. De verlichte plek bleek nog niet het grote pad te zijn, maar vanaf daar liep er wel weer een soort van trail, welke ik kon volgen, en uiteindelijk vond ik het brede pad weer terug.

 

Ik had Manfred (de huiseigenaar) gisteren iets horen zeggen over de “Tulfener Alm”, en wist dat ik in ieder geval een heel stuk op weg was richting de top van dit bultje. Ik besloot dan ook om vanaf hier het grote pad te volgen tot aan dat punt, en dan eens te bekijken hoe ver ik was, en of er een leuke route bestond om me weer richting Tulfes te brengen (Overigens was ik op dat moment al ongeveer een uur aan het wandelen, omdat het stijgingspercentage zo belachelijk hoog was dat hardlopen echt geen optie was, tenzij
ik natuurlijk de doelstelling zou hebben om zo snel mogelijk aan het zuurstof te willen met compleet leeggelopen benen….). Onderweg natuurlijk de mooiste uitzichten die je je maar kunt voorstellen:

 

 

Na weer een behoorlijk stuk geklommen te hebben bereikte ik uiteindelijk het eerste plekje met sneeuw

Daar werd gelijk m’n volgende doel van deze dag geboren, ik keek naar rechts en zag dit:

Zou het mogelijk zijn om daar heen te lopen? Het zag er niet bijzonder stijl uit, maar ik kon alleen geen weg, pad of markering ontdekken vanaf die afstand. Maar eens zien hoe ver ik kon komen… De paden werden nu wel een stukje smaller, en lopen langs een afgrond was eigenlijk de normaalste zaak van de wereld geworden…

Inmiddels was ik de Tulfener Alm al lang voorbij, mooi stukje voor een snelle bergtraining aan het eind van de week (ongeveer 10km superstijl bergop, leuke uitdaging voor later). Ik zag wat houten pijlen die me de weg wezen naar de “Glungzererhutte” ongeveer een uurtje verderop volgens het bordje.

Aangezien de weg nog steeds omhoog ging, leek me dit een mooi volgend doel, en gelijk een goed moment voor een wat langere pauze.

Nou dat paadje naar de Hutte was een echt avontuur op zich, begon het nog met een
bergpad wat smal, maar goed begaanbaar was,

Al snel werd het pad wat smaller,

En wat minder toegankelijk,

Om vervolgens plaats te maken voor een partij rotsen waarop met rood-witte strepen
markeringen waren aangebracht, en wat palen met draad om het gemakkelijker te maken
de klim met handen en voeten te vervolgen (want met alleen de benen ging dat niet meer).

 

Overigens wel weer de meest adembenemende uitzichten die je je maar kunt voorstellen

Uiteindelijk was ik dan in de buurt van de Hutte

Nog zo’n 10 minuten lopen (klauteren) en dan was er rust! Inmiddels was m’n gemiddelde
al gezakt tot 5km per uur, en ik besloot ook om de 50km wat in te korten, want een
klim als dit hakt er behoorlijk in, en het zou jammer zijn als dit de rest van de week
m’n training zou verstoren.

Hoe ver precies, ik had geen flauw idee, maar hoopte wel dat er een alternatieve route
bergaf zou zijn want deze route naar beneden zou op z’n zachts gezegd behoorlijk zwaar
en risicovol worden!

Intussen had ik wel m’n 2de doel van de dag bereikt, en stond ik op de berg tussen de
sneeuw en ver boven de boomgrens!

Uiteindelijk kwam ik dan aan bij de Hutte

Zoals verwacht was ik de enige bezoeker.

Ik werd verwelkomd door een hond die er in eerste instantie wel imposant uitzag en
wat agressief blaffend mijn richting uitkwam. Echter nadat zijn baas (en uitbater
van dit gezellige, maar verder lege restaurant) hem terug riep werd het een aaibaar
beestje.

 

Na een groot glas cola, een bak koffie, en een apfelstrudel mit sahne (welke op
traditionele wijze door mij geprakt werd) ging ik weer verder.

Gelukkig was er een alternatieve, en gemakkelijker weg naar beneden, en van de
kroegbaas kreeg ik ook nog een kaartje mee waar heel globaal de belangrijkste punten
van de omgeving te zien was. Op die manier kon ik dan eenvoudig m’n route bepalen.

De eerste kilometers naar beneden waren ook nog niet echt gemakkelijk te belopen,
veel rotsblokken uitstekende puntjes, stukjes sneeuw en andere obstakels waar ik
nog op, om of overheen moest lopen, echter het bleef genieten van de omgeving hier!!

 

 

Uiteindelijk bereikte ik het Tulfener Alm punt, en vandaar was het eenvoudig de weg
(nu wel) aflopen naar Tulfes, waar ik na bijna 5.5 uur en 33km weer terug was bij
het appartement.